zondag 23 juni 2013

Mijn eerste post.

 Hallo mensen, welkom bij een nieuwe blog van TheMrFish23, dat ben ik, mijn echte naam is Martijn en vandaag... Vroeger begon ik altijd mijn Youtube-video's zo. Ja, dat hoor je goed. Ik maakte 1,5 jaar Youtube video's. Het kanaal TheMrFish23 is er nog en ik ga denk ik in de zomervakantie weer beginnen na 3 maanden ongeveer een pauze te hebben genomen. Maar genoeg over dat. Laat ik mijzelf even voorstellen. Ik ben Martijn dus, ik ben pittig slecht in blogs onderhouden( niet dat ik het ooit eerder heb gedaan) maar ik weet dat gewoon van mezelf. Ik ben 16, zit in de 4de van het gymnasium. En ik doe het niet geweldig op school. Ook super interessant om te weten, oh wat ben ik toch weer interessant. Ik zit op voetbal samen met een maat van me. En ik hou van gamen. Dat laatste doe ik de laatste tijd veel minder, want ik heb het druk met andere dingen. Dan is er eigenlijk nog iets heel belangrijks dat ik niet kan vergeten op te noemen. Mijn hele leuke vriendinnetje Linda heeft een blog. Paris and Roses. Ja in namen verzinnen is ze misschien niet zo goed, maar in bloggen wel. En dat is eigenlijk de voornaamste reden dat ik dit doe. RUSTIG, RUSTIG. NIET BOOS WORDEN FANS, IK SNAP HET. Jullie willen meer van mij, ookal kennen jullie mij nauwelijks (lees: gewoon helemaal niet, wie de fuck ben jij -niet) en ik begrijp dat ik gewild ben maar ik kan niet iedereen plezieren. Dat gaat gewoon niet. Dat is onmogelijk.Dus laten we verder gaan  met waarom ik nu typ, waarom ik hier uberhaupt tijd aan spendeer. Ik heb namelijk aandachttekort. Neh. Oke, een beetje misschien.Nee, maar de echte reden is dat ik jullie ( en vooral jou Linda) wil vertellen hoe leuk de afgelopen 2 maanden waren. Beschouw het als een soort van serenade op een pleintje ergens. Ik sta daar met mijn gitaar, valszingend en jij probeert je niet te schamen voor mij, maar dat is ook niet te doen, want mijn gezang laat musjes dood uit de boom vallen.Je probeert nog aardig tegen me te doen en het niet echt toe te geven, maar zingen kan ik niet. De moeite die ik er voor doe, en mij schaamteloos daar vertonen met een gitaar waar ik trouwens ook niet op kan spelen stel je op prijs. De gedachte aan de serenade en de foto die je hebt  kunnen maken van mij met mijn gitaar daar zingend, met wat rozen voor je neus is leuk om aan terug te denken ooit. Het slechte gezang maakt je alleen maar aan het lachen. Wat ik je graag zie doen :) Voor de slimmere onder ons is het nu duidelijk dat deze ''post'' als een dom, sukkelig, idioot, maar met een lieve bedoeling serenadetje is bedoeld.Ik weet dat het niet echt wat gaat worden, maar he, nooit geschoten is altijd mis. Om verder te gaan over mijn geweldige leuke vriendinnetje Linda. Het is jammer dat ik nog maar zo'n kort stukje tekst heb want ik had nog best veel te vertellen... Maar ja. jammer dan.Ik was net van plan te beschrijven wat ik allemaal zo leuk vindt aan Linda, en bladiebla.Ik heb moeite het te verwoorden en dat klinkt te cliche, maar ben je wel eens ooit zo verliefd geweest op iemand, dat je niet meer normaal kan nadenken omdat diegene eigenlijk alleen maar je gedachtegang in beslag neemt. Dat je eigenlijk geen ene seconden zonder diegene wil, dat als je dat wel bent je je niet fijn voelt. Dat er iets mist, een leegte, Die alleen diegene kan vullen. Dat je ook elk moment dat nog gaat komen met haar wil doorbrengen en je je hele leven met haar wil meemaken. Alle leuke dingen die er zijn op aarde met haar doen en nooit, maar dan ook nooit bij haar wil weggaan. Dat het te pijnlijk is om los te laten ookal heb je haar een paar uurtjes daarvoor nog gezien. Het is het moment dat je zonder haar bent en nadenkt over hoeveel je haar mist, hoeveel ze voor je betekent, hoe gelukkig ze je maakt en hoe blij je bent dat ze van ''jou'' is. Sorry, ik liet me even een beetje erg gaan. Verliefdheid doet veel met je, en liefde maakt blind. Liefde is het mooiste wat er is, geintje dat is Linda